Biyokimya Tahlili Kaç Saat Sürer?
Hayat bazen sabırla, bazen de hızlıca geçiyor. Ama insanın en çok sabır testine tabi tutulduğu zamanlar, belirsizlikle karşılaştığı anlardır. Hani şu her şeyin belirsiz olduğu, bir şeylerin yolunda gitmediğini hissettiğin anlar var ya, işte ben de geçen hafta tam böyle bir anı yaşadım. Kayseri’nin o soğuk sabahında, biyokimya tahlili için hastaneye gitmem gerekti. Kafamda bir sürü düşünce vardı, ama en büyüğü şuydu: Biyokimya tahlili kaç saat sürer? Ve ben nasıl dayanırım?
O Anki Kaygı ve Belirsizlik
Hastane koridorlarında yürürken, her adımda içimde bir kaygı büyüyordu. Aslında, neden bu kadar endişelendiğimi tam olarak bilmiyordum. Hepimiz hayatımızda bir şekilde tahlil sonuçları alıyoruz, ama o gün sanki içimde bir şeyin yanlış olduğuna dair çok güçlü bir his vardı. Gerçekten bir şeyler farklıydı. Hızlıca işlemlerimi yapıp, bir an önce bu tahlilin sonuçlarını almak istiyordum. Ama saatlerce beklemek… Bu düşündükçe içimdeki kaygı daha da arttı.
Biyokimya tahlili, gerçekte birkaç saat içinde çıkacak bir sonuçtu belki, ama o bekleme süresi o kadar uzun, o kadar yorucuydu ki… O an ne kadar süreceği beni o kadar kaygılandırıyordu ki, her geçen dakika bana bir ömür gibi geliyordu. Çevremdeki insanları gözlemliyor, onların yüzlerindeki duyguları çözmeye çalışıyordum. Kimileri sakin, kimileri ise benden daha çok kaygılıydı. Biri, biraz önce tahlilini vermişti ve hala bekliyordu. Yavaşça onun yanına gittim, birkaç cümle kurdum ama sesim neredeyse titriyordu. İnsan bu tür belirsizliklerde yalnız hissetmek istiyor, ne kadar insan kalabalığı içinde olursa olsun.
Saatler Sürmeye Başlayan Bekleyiş
Saatler geçtikçe, içimde bir sabır duygusu oluşmaya başladı. Ama sabır ne kadar zor bir şeydi, anlatamam. Kafamda hep bir soru vardı: Biyokimya tahlili kaç saat sürer? Sanki bu bir yaşamla ölüm arasındaki farkı belirleyecek kadar kritik bir meseleymiş gibi… Bir anda, elimde tuttuğum telefonumun ekranındaki saati fark ettim. Zaman sanki durdu, her dakika bir saat gibi geçiyordu. Sadece tahlil sonuçları, sadece o biyokimya testi ve geriye kalan her şey… Gerçekten bu kadar uzun sürmemeli değil mi?
Birdenbire kendi iç sesimi duydum: “Hayır, sakin ol. Her şey geçecek, her şey yoluna girecek.” Belki de en zor kısmı buydu: beklemek ve belirsizliğe karşı koymaya çalışmak. Kafamda, geçen günlerde yaşadığım bazı duygusal dalgalanmalar canlandı. İyi hissetmiyor olabilirim, ama belki de bu, bir şeyin doğru olacağına dair bir işaretti. “Bir şeylerin düzelmesi için bazen beklemen gerekir,” diye düşündüm. Ama her bekleyişin bir bedeli vardı. Zihnimin içindeki o karışıklık, o belirsizlik… Hep bunları düşünüyordum.
Sonuçların Gelmesi: Umut ve Hayal Kırıklığı
Saatler sonra, sonuçlar sonunda elime geçti. Hastane koridorunda, soğuk bir sabahın içinde, o küçük odada, sonuçları görmek için beklerken, bir yandan da kendi içimdeki korkuları yenmeye çalışıyordum. Ama her şey, o sonuçları görmekten çok daha fazlasıydı. Biyokimya tahlili kaç saat sürer sorusunun cevabı sadece beklemeyi değil, aynı zamanda o süreç boyunca duygusal dayanıklılığını test etmekti. “Her şeyin cevabını bilemiyorsun, ama buna dayanmalısın.” Bu, hayatın bana söylediği şeydi. Ve belki de en büyük ders buydu.
Sonuçlar kağıdımda yazılıydı. Bir yandan sevindim, çünkü her şeyin normal olduğunu gördüm. Ama bir diğer yandan, o kadar uzun bekledikten sonra bu kadar kısa bir yanıt almak, bir şekilde garip hissettirdi. Birkaç saat boyunca zihnimde hayatımın en kritik anını yaşadım, ama sonunda “normal” diye yazılı bir kağıt çıktı. “Bunu beklemek için bu kadar kaygılanmam gereksizdi,” dedim içimden. Ama bir anlamda belirsizlik her zaman hayatımda vardı, ve bu da ona alışmam gerektiğini bana hatırlatıyordu.
Gelecek ve Biyokimya Tahlili
Her tahlil sonucu gibi, bu deneyim de bitti. Ama sormadan edemedim: Biyokimya tahlili kaç saat sürer? Belki de hayat da böyle bir şeydi: beklemek, sabır, korku ve nihayetinde bir sonucu görmek. Beklemek bazen zor, bazen fazlasıyla korkutucu. Ama sonuçlar her zaman gelir. Geçen hafta yaşadıklarım, aslında sadece bir biyokimya tahliliyle sınırlı değildi. Hayatımda ne kadar çok belirsizlik ve ne kadar çok soru vardı! Belki de beklemek, yaşamın kendisiydi.